Είναι μια ιδιαίτερη κατηγορία ουλίτιδας που δεν οφείλεται μόνο σε καθαρά τοπικά αίτια (πλημμελή δηλαδή στοματική υγιεινή), αλλά ενοχοποιούνται και μικρόβια όπως το Treponema denticola, το Fucobacterium nucleatum, σπειροχαίτες, πορφυρομονάδες, εσχάτως δε και ερπητοϊοί, όπως ο ιός Epstein – Barr (EBV) και ο κυτταρομεγαλοϊός (CMV).

Προδιαθεσιακοί παράγοντες είναι οι παρακάτω:

Συμπτώματα

Φλεγμονή και αργότερα καταστροφή των μεσοδόντιων θηλών των ούλων, που καλύπτονται από χαρακτηριστικό λευκό ή λευκοκίτρινο νεκρωτικό υμένιο. Συνυπάρχει έντονος πόνος, αίσθημα καύσου και κακοσμία.

Πιθανά συνοδά συμπτώματα είναι πυρετός, κακουχία, διόγκωση λεμφαδένων, σπληνομεγαλία και ηπατομεγαλία.

Προσβάλλει συνήθως άτομα 20-30 ετών.

Θεραπεία

Καλός καθαρισμός των δοντιών, χορήγηση χλωρεξιδίνης ή υπεροξειδίου του υδρογόνου  (H ₂O ₂) για πλύσεις, αναισθητικό στοματόπλυμα και όπου κρίνεται απαραίτητο αντιβίωση, καθώς επίσης χορήγηση βιταμινών, καλής διατροφής και ξεκούραση.

Οι επανεξετάσεις είναι απαραίτητες για να ελεγχθούν τυχόν υποτροπές.

Σε περίπτωση επίμονης, με συχνές υποτροπές ελκονεκρωτικής ουλίτιδας, πρέπει να ελεγχθεί η ύπαρξη HIV, του ιού Epstein-Barr (προκαλεί το 50% των περιπτώσεων λοιμώδους μονοπυρήνωσης), του κυτταρομεγαλοϊού και σε συνεργασία με γαστρεντερολόγο πιθανή σπληνομεγαλία (απαγορεύεται αυστηρά η βαριά σωματική άσκηση) και ηπατομεγαλία (απαγορεύεται το ποτό).

Αν η ελκονεκρωτική ουλίτιδα επεκταθεί στους γύρω μαλακούς ιστούς μπορεί να προκαλέσει οξεία ελκονεκρωτική στοματίτιδα / βλεννογονίτιδα, στους δε εν τω βάθει ιστούς οξεία ελκονεκρωτική περιοδοντίτιδα.