Εμφράξεις Δοντιών

Οι εμφράξεις είναι τα γνωστά σε όλους μας σφραγίσματα, και χρησιμοποιούνται για να αποκαταστήσουν την μορφολογία των δοντιών όταν υπάρχει φθορά τους λόγω τερηδόνας, τραυματισμού, κατάγματος, αποτριβής κ.ά.

Ο πιο συνήθης λόγος έμφραξης των δοντιών είναι η τερηδόνα, η οποία προκαλείται από τα οξέα που παράγονται από τα μικρόβια του στόματος, όταν τα τελευταία μεταβολίζουν τους υδατάνθρακες (π.χ. τη ζάχαρη) από τις τροφές μας. Τα οξέα διαλύουν την οδοντική ουσία, και έτσι δημιουργείται μια κοιλότητα, η οποία μεγαλώνει όσο δεν αντιμετωπίζεται. 

Αν η βλάβη δεν έχει φθάσει στον πολφό (δηλαδή το «νεύρο» του δοντιού), και η καταστροφή είναι περιορισμένη, ένα σφράγισμα είναι συνήθως αρκετό για την θεραπεία της τερηδόνας, αντικαθιστώντας έτσι την κατεστραμμένη αδαμαντίνη και οδοντίνη του δοντιού. Σε διαφορετική περίπτωση αν το δόντι δεν σφραγιστεί έγκαιρα, η τερηδόνα θα μολύνει το «νεύρο» και σταδιακά το δόντι θα καταστραφεί ολοσχερώς όποτε θα χρειάζεται ενδοδοντική θεραπεία («απονεύρωση»).

Τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια να χρησιμοποιούμε μόνο λευκά σφραγίσματα (ρητίνες), και στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων το καταφέρνουμε με άριστα αισθητικά αποτελέσματα και μεγάλη αντοχή στο χρόνο. Έτσι, το υλικό αυτό έχει πλέον αντικαταστήσει σχεδόν πλήρως τα μαύρα σφραγίσματα. Έχει υψηλή αντοχή και άψογη εφαρμογή, που προσφέρει άριστο αισθητικό αποτέλεσμα λόγω της ευρείας χρωματικής παλέτας και των αποχρώσεων που διαθέτει. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα της αποκατάστασης με λευκά σφραγίσματα είναι ότι το υλικό συγκολλάται στο δόντι ακολουθώντας ένα αυστηρό πρωτόκολλο, ούτως ώστε να μην χρειαστεί περαιτέρω τροχισμός του δοντιού.

Κάποιες φορές η καταστροφή του δοντιού είναι αρκετά εκτεταμένη, οπότε η απλή έμφραξη με αμάλγαμα ή σύνθετη ρητίνη δεν είναι ικανή να αποκαταστήσει πλήρως το πρόβλημα. Σε αυτές τις περιπτώσεις προκρίνεται η λύση του επένθετου. Αυτή η αποκατάσταση κατασκευάζεται στο οδοντοτεχνικό εργαστήριο από πολυμερές υλικό ή πορσελάνη και συγκολλάται μόνιμα στο δόντι από τον οδοντίατρο, σε επόμενη συνεδρία. Σε περιπτώσεις όπου η καταστροφή του δοντιού είναι τόσο εκτεταμένη ώστε να υπάρχει κίνδυνος να σπάσει το δόντι, η αποκατάσταση μπορεί να γίνει και με στεφάνη (θήκη).