Φθαρμένη Οδοντοφυΐα
Ο όρος φθαρμένη οδοντοφυΐα αναφέρεται σε ένα σύνολο καταστάσεων στις οποίες παρατηρείται απώλεια τμήματος του σμάλτου των δοντιών από μη τερηδονικά, αναπτυξιακά ή τραυματικά αίτια.
Η φθορά των δοντιών είναι ένα πολύ κοινό φαινόμενο και εντοπίζεται με διαφορετική βαρύτητα σε ποσοστό άνω του 90%, ενώ η έκταση της οδοντικής φθοράς ποικίλει σημαντικά μεταξύ διαφορετικών ομάδων του πληθυσμού. Η ήπια φθορά των δοντιών είναι μια φυσιολογική διαδικασία που πραγματοποιείται καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής ενός ατόμου, αλλά με την διαρκή αύξηση του προσδόκιμου ζωής και την διατήρηση των δοντιών για περισσότερα χρόνια απ’ ότι στο παρελθόν, η εμφάνιση της μη τερηδονικής απώλειας οδοντικών ιστών έχει εκτοξευθεί σε πολύ μεγάλα ποσοστά στον Δυτικό κόσμο.
Ο προσθετολόγος είναι ο καθ’ ύλην αρμόδιος ειδικός οδοντίατρος για την πρόληψη, διάγνωση και αποκατάσταση τέτοιων περιστατικών.
Τύποι οδοντικής φθοράς
Η ταξινόμηση της οδοντικής φθοράς μπορεί να γίνει με βάση τη εντόπιση, τη βαρύτητα ή τον υπεύθυνο αιτιολογικό παράγοντα. Μια φθαρμένη οδοντοφυΐα συνήθως είναι το αποτέλεσμα του συνδυασμού τριών κύριων διεργασιών καταστροφής της σκληρής οδοντικής ουσίας: της Αποτριβής (Attrition), της Εκτριβής (Abrasion) και της Διάβρωσης (Erosion).
Καταστάσεις οι οποίες συχνά προκαλούν φθορά των δοντιών
Άτομα που «τρίζουν» ή σφίγγουν τα δόντια τους κατά την διάρκεια της ημέρας -αλλά κυρίως- της νύχτας (βρυγμομανείς)
Έντονο βούρτσισμα των δοντιών με οριζόντιες παλινδρομικές κινήσεις της οδοντόβουρτσας (ιδιαίτερα όταν αυτή είναι σκληρή)
Χρήση οδοντόκρεμων λεύκανσης που περιέχουν αποτριπτικές ουσίες για παρατεταμένο χρονικό διάστημα
Ονυχοφαγία (δάγκωμα των νυχιών)
Λανθασμένη χρήση οδοντογλυφίδων
Γαστροοισοφαγική Παλινδρόμηση
Mηρυκαστική Διαταραχή (Rumination syndrome)
Συχνοί έμετοι (π.χ. λόγω βουλιμίας, νευρικής ανορεξίας, εγκυμοσύνης, αλκοολισμού κλπ.)
Σύνδρομο Σιόγκρεν (Sjogren’s syndrome)
Ξηροστομία
Φάρμακα (Ακετυλοσαλικυλικό οξύ -ασπιρίνη, Συμπληρώματα σιδήρου, Μασώμενες ταμπλέτες βιταμίνης C, Όξινα στοματικά διαλύματα και οδοντόκρεμες, Εισπνεόμενα κορτιζονούχα φάρμακα, Χημειοθεραπευτικά φάρμακα (δευτερευόντως, λόγω της πρόκλησης ξηροστομίας)
Δίαιτα (Ανθρακούχα αναψυκτικά, Εσπεριδοειδή φρούτα, Όξινοι χυμοί, Όξινες τσίχλες και καραμέλες, Κρασί, Ξύδι, Τσάι)
Διάγνωση
Μετά την κλινική και ακτινογραφική εξέταση, την λήψη ενός λεπτομερούς ιατρικού και οδοντιατρικού ιστορικού, την διενέργεια ενός εξατομικευμένου ημερολογίου διατροφής (diet diary) και την λήψη κλινικών φωτογραφιών, γίνεται η τελική διάγνωση σε σχέση με την βαρύτητα και το είδος της φθοράς των δοντιών του ασθενούς.
Για την εξακρίβωση της βαρύτητας, του ρίσκου εξέλιξης της νόσου και την θεραπευτική αντιμετώπιση του κάθε περιστατικού, τα στοιχεία που συλλέξαμε σε προηγούμενες συνεδρίες αναλύονται με την βοήθεια ειδικών επιδημιολογικών δεικτών.
Θεραπεία
Εφόσον η αιτία της φθοράς των δοντιών έχει εξακριβωθεί, έχουν εφαρμοστεί μέτρα πρόληψης περαιτέρω απώλειας οδοντικής ουσίας και η βαρύτητα της νόσου έχει διευκρινιστεί, τα προτεινόμενα σχέδια θεραπείας παρουσιάζονται στον ασθενή.
Σε γενικές γραμμές, εάν η νόσος βρίσκεται σε αρχόμενο στάδιο και δεν έχουν δημιουργηθεί ακόμα αισθητικά, λειτουργικά και συγκλεισιακά προβλήματα στον ασθενή, οι θεραπευτικές μας προσπάθειες εστιάζονται στην λήψη προληπτικών μέτρων για την παρεμπόδιση της περαιτέρω εξέλιξης της νόσου.
Εφόσον η νόσος είναι μέσης ή υψηλής βαρύτητας και ο ασθενής αντιμετωπίζει αισθητικά, λειτουργικά ή συγλεισιακά προβλήματα, τότε συνήθως προκρίνεται η λύση της συνολικής προσθετικής αποκατάστασης του στόματος, και ο εκ νέου σχεδιασμός του χαμόγελου του ασθενή με την χρήση σύγχρονων ψηφιακών και αναλογικών μέσων. Η θεραπεία αυτή περιλαμβάνει την χρήση συγκολλούμενων αισθητικών αποκαταστάσεων από ολοκεραμικά ή πολυμερή υλικά (όψεις, επένθετα και υπερένθετα) που απαιτούν ελάχιστο ή και καθόλου τροχισμό των δοντιών. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, αφενός περιορίζεται η περαιτέρω απώλεια οδοντικής ουσίας, και αφετέρου η θεραπεία καθίσταται πολύ πιο άνετη για τον ασθενή.
Το επιστημονικό μας προσωπικό διαθέτει τις απαραίτητες γνώσεις, την μεταπτυχιακή εξειδίκευση στα συγκεκριμένα γνωστικά αντικείμενα, καθώς και την απαιτούμενη εμπειρία χρόνων στην επίλυση τόσο των απλών όσο και των πιο σύνθετων περιστατικών φθαρμένης οδοντοφυΐας.